Kippen, kunst en kinderen
Maayken (1970) groeit op in een heel klein dorp met twee broers en een moeder. Hun oude boerderij is altijd in verbouwing en er zijn gasten, logeetjes en kippen die in en uit lopen. Er is een wei om in te rennen, bomen om in te klimmen en genoeg geheime plekken om een hut te bouwen. Ze schrijft en tekent overal.
Ze gaat naar de kunstacademie in Utrecht, doet daar een beetje van van alles wat en studeert af als ruimtelijk maker. Na een jaartje Sandberg in Amsterdam wordt ze kunstcoördinator. Met kunstenaars samen bedenkt ze workshops voor kinderen. Kunst en kinderen zijn een fantastische combinatie.
Het schrijven komt er vanzelf bij en na de schrijversvakschool krijgt ze het diploma dichter. Ze wordt ook nog moeder van vier kinderen en dan eindelijk, eindelijk prentenboekenmaker.
Maayken werkt met ecoline, inkt en wasco. Haar stijl is speels en los, met veel licht en lucht in de tekening. Zo creëert ze een mooi spanningsveld tussen wat ze invult en wat ze openlaat. De tekeningen zijn fris en veelkleurig met een losse lijnvoering van wasco. Haar karakters zijn expressief en divers. De vele, vaak grappige, details zorgen ervoor dat je ogen tekortkomt.
“Het levert heerlijk volle illustraties op in felle kleuren met veel contrasten. In een stijl die rommelig aandoet maar bij bestudering oh zo precies is. Koolen maakt nauwelijks gebruik van lijntjes waardoor de voorwerpen en personen iets vloeiends krijgen.”
Jaap Leest